In Portret van een Leven kijken we mee in het huis waar fotografe Marjoleine van Kalken is opgegroeid.
Alsof de tijd twintig jaar lang heeft stilgestaan. We kennen het huis niet. We weten niet hoe het er ruikt en hoe onze stappen klinken in het trappenhuis. We hebben geen herinneringen aan dit huis.
Marjoleine’s blik zit tjokvol herinneringen, zij ziet wat wij niet zien.
De vertrouwde lichtschakelaars waar je als vanzelf naar reikt. De paarden die overal terug komen in het huis. De kindertekeningen aan de muur. Tafels bedolven onder een dikke laag papieren, boeken, spullen, tijdschriften, foto’s en stof.
Kom binnen en kijk met ons mee….. Klik hier om het hele artikel te lezen